ทุกงานศพเต็มไปด้วยความอาลัย แต่ในความโศกเศร้า… ยังมีมุมที่งดงามซ่อนอยู่
วันที่ลูกต้องลาพ่อเป็นครั้งสุดท้าย… ฉันมองดูรอบตัว เห็นพวงหรีดเรียงรายเต็มศาลา เป็นสัญลักษณ์แห่งความรักและการระลึกถึง แต่ในความงดงามนั้นก็มีความจริงที่ยากจะปฏิเสธ – พวงหรีดเหล่านี้มีชีวิตอยู่เพียงไม่กี่วัน ก่อนจะร่วงโรยและถูกทิ้งไป เหลือไว้เพียงความว่างเปล่าและเศษซากที่ไม่มีใครต้องการ
ฉันจึงตั้งคำถามกับตัวเองว่า… หากพ่อยังอยู่ ท่านอยากให้ฉันทำอะไรเพื่อเป็นเกียรติแก่ท่าน?
พ่อเป็นคนที่รักการให้เสมอมา และฉันเชื่อว่า หากเลือกได้ พ่อคงอยากให้ความอาลัยครั้งนี้มีความหมายมากกว่าการเป็นเพียงเครื่องประดับศาลา
จึงเกิดเป็นโครงการ “พวงหรีดที่มีลมหายใจ”
แทนที่จะใช้เงินไปกับพวงหรีดที่โรยรา เราเลือกที่จะแปรเปลี่ยนมันเป็น ธารน้ำใจ ให้แก่ผู้ยากไร้ ผู้ป่วยที่ไร้ญาติดูแล และเด็ก ๆ ที่ยังต้องการโอกาส ได้มีอาหารมื้อถัดไปที่อิ่มท้อง
นี่ไม่ใช่แค่การทำบุญอุทิศให้ผู้ล่วงลับ… แต่เป็นการส่งต่อ “ชีวิต” แก่ผู้ที่ยังอยู่
1) ผู้ได้รับประโยชน์
2) ผู้ร่วมสนับสนุน
✅ ผู้ยากไร้ได้รับอาหารและของใช้จำเป็น
✅ เด็กนักเรียนได้มีอาหารกลางวันเพิ่มขึ้น
✅ สร้างแนวคิดใหม่ในการทำบุญอุทิศให้ผู้ล่วงลับ
✅ เป็นต้นแบบให้เกิดการขยายผลสู่สังคม
ในงานศพ… มีหลายเสียงกระซิบว่า “พ่อไปสบายแล้ว”
แต่ในอีกมุมหนึ่ง ยังมีผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมานโดยไม่มีใครเหลียวแล…
ยังมีเด็กนักเรียนที่ต้องกินข้าวกับน้ำปลาเพราะไม่มีงบอาหารกลางวัน…
พ่ออาจจากไป… แต่ ความรักของพ่อไม่เคยจากหาย
เพราะวันนี้พ่อได้กลายเป็นมือที่โอบอุ้มผู้ยากไร้
กลายเป็นข้าวสารในมือของผู้หิวโหย
กลายเป็นรอยยิ้มของเด็กที่ได้กินอิ่ม
แทนที่พวงหรีดจะร่วงโรยในเวลาไม่กี่วัน…
เราเลือกที่จะทำให้พ่อ ยังคงอยู่ในหัวใจของผู้คนอีกยาวนาน
โครงการนี้อาจเริ่มต้นจากงานศพ… แต่ผลของมัน จะมีลมหายใจต่อไป
???? จากพวงหรีดที่โรยรา… สู่ชีวิตที่ยังหายใจ ????
#พวงหรีดที่มีลมหายใจ #เปลี่ยนความโศกเศร้าเป็นพลังแห่งการให้
https://www.facebook.com/share/r/1Z7JBWr1pR/?mibextid=wwXIfr
https://www.facebook.com/share/p/1BhG59wRW6/?mibextid=wwXIfr