ผมคิดว่าคำกล่าวเพียงประโยคเดียวนี้ สรุปรวมวิธีการที่พวกเราที่อยู่ในโรตารีสามารถเข้าถึงปัญหาต่างๆในโลก โลกเรามีปัญหาอุปสรรคมากมาย มีคนจำนวนมากที่ต้องการความช่วยเหลือ แต่มีคนจำนวนไม่น้อยที่มองเห็นปัญหาแล้วกลับพูดว่า “ฉันช่วยอะไรไม่ได้” ดังนั้น พวกเขาจึงไม่ทำอะไร ทำให้ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรใดๆทั้งสิ้น
สโมสรโรตารีนครปฐมหรือสโมสรโรตารีทั่วโลกมีรูปแบบวิธีการคิดมากมาย พวกเรามวลมิตรโรแทเรียนที่อยู่ในองค์กรแห่งนี้ ได้ช่วยกันจุดเทียนกันคนละเล่มขึ้นมา สรรค์สร้างความหวังให้โลก ส่องแสงสว่างให้กับคนที่พวกเราเข้าไปช่วยให้มีการเปลี่ยนแปลงชีวิตที่ดีขึ้น มีชีวิตที่คุ้มค่าที่อยู่ต่อไปในอนาคตได้
ผมเองตั้งแต่เป็นนายกสโมสรตลอดระยะเวลาทำงานมา 1 ปี ได้ตระหนัก ได้เรียนรู้ ได้ประสบการณ์ที่ดี และไม่ดี แต่คนเราหากมีอคติในทางลบย่อมทำงานไม่บรรลุสำเร็จอย่างแน่นอน สิ่งต่างๆที่มีโอกาสได้ทำให้กับสาธารณประโยชน์ ได้ทำให้กับผู้คนมากมาย เป็นสิ่งที่ผมคิดว่าเป็นการท้าทาย และมาถึงจุดที่ประสบความสำเร็จของปีโรตารี 2566-2567
หนึ่งในความสำเร็จนี้ต้องขอขอบคุณสมาชิก โรตารีแอนน์ มวลมิตรโรแทเรียนต่างสโมสร ที่ช่วยสนับสนุน ร่วมมือ ให้มิตรภาพที่ดี ทำให้สโมสรโรตารีนครปฐมประสบความสำเร็จในปีสรรค์สร้างความหวังให้โลก…และที่ต้องขอบคุณอย่างมากมาย โรตารีแอนน์พัชรินทร์ หนูพาสุข ที่ร่วมเดินทางมาด้วยกัน คอยเป็นกำลังใจ สามารถทำให้ผ่านจุดนี้ไปได้..
ความสำเร็จมิใช่เกิดจากโชคช่วย..แต่ความสำเร็จเกิดความพยายาม มิตรภาพ แรงสนับสนุน ผมต้องขอขอบคุณทุกๆท่านอีกครั้ง ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ทุกท่านเคารพนับถือบันดาลให้ทุกท่านคิดหวังสิ่งใดจงสมหวังในทุกประการ...
ด้วยไมตรีจิตแห่งโรตารี
(นย.กิตติพัฒน์ ทองพูล)
นายกสโมสรโรตารีนครปฐม
ปี 2566-2567